Ons weet almal hoe om 'n urinemonster te versamel: soggens word die middelste gedeelte van die urine in 'n skoon glas- of plastiekhouer opgevang. Maar sê nou die pasiënt is 'n kat?
Instruksies
Stap 1
Is u kat gewoond daaraan om na die rommelbak te gaan en het die dokter 'n urinale ondersoek bestel? Wat moet in hierdie geval gedoen word? U kan die pad van die minste weerstand probeer: verwyder die rommel, was die skinkbord deeglik en vervang dit, of vervang dit deur 'n skoon skinkbord. Nooi u kat soggens na 'n leë rommelbak. As alles regkom, gooi die inhoud in 'n skoon glashouer of 'n spesiale plastiekhouer met 'n deksel. Klaar! Urine vir analise moet so spoedig moontlik gelewer word; die resultate van die studie is akkuraat as daar nie meer as twee uur verloop het sedert die oomblik van urienversameling nie. Die optimale volume is 20-100 ml.
Stap 2
In plaas van vulsel kan 'n klein hoeveelheid papier in die skinkbord gekrummel word. Neem wit papier vir die drukker (koerantpapier werk nie, dit is geverf) en plaas dit in die gaasbak. Groot troeteldierwinkels verkoop spesiale plastiekkorrels wat die vulstof naboots, dit is ingesluit in die kit vir die opvang van urine by katte. As daar nie so 'n kit beskikbaar is nie, gebruik skoon akwariumgrond of vervang die vulstof met skuimballe. Versamel dan die urine in 'n glaspot met 'n groot spuit.
Stap 3
As u kat meer koppig blyk te wees, is opsie een om te kyk. Gooi rommel in die rommelbak en laat die kat toilet toe gaan. Hou 'n plat beker gereed. Sodra die kat "op 'n klein manier" gaan sit, sit die skottelgoed onder die stroom. Hierdie opsie is goed omdat die analise skoon is. En die psige van die dier word nie beseer nie. Dit is ongerieflik as die rommelbak van u troeteldier op 'n moeilik bereikbare plek is. Dan bly daar net oor om die kat in die proses van urinering regop te lig, wat tot onaangename gevolge kan lei. Byvoorbeeld, die weiering van 'n kat om op dieselfde plek toilet toe te gaan en plasse in die hoeke regoor die huis.
Stap 4
Siektes van die geslagsorgane lei dikwels tot probleme met urinering of selfs die onmoontlikheid daarvan. Die feit dat die troeteldier nie êrens op 'n afgesonderde plek u aandag ontglip het nie, kan betroubaar bepaal word deur die gespanne buikwand en die tasbare gevulde blaas. Onder die vingers aan die onderkant van die buik lyk dit soos 'n digte rubberbol. Voel, moenie te veel rimpel nie, jy kan die kat skade berokken. Die veearts plaas die kateter en teken self die benodigde hoeveelheid urine vir ontleding. Soms word urine met 'n spuit getrek, wat die buikwand deursteek met 'n naald (sistostomie).
