Vis was nog altyd die meeste groep minder gewerwelde diere wat in riviere, seë en oseane woon, wat hul studie aansienlik bemoeilik. Tot op hede het wetenskaplikes meer as 20 000 van hul spesies ingedeel - danksy die wetenskap van visse. Op watter soort wetenskap is dit gebaseer?
Die leer van visse
Die wetenskap wat handel oor die bestudering van visse, is ichthyology, wat die anatomie en morfologie van waterbewoners (eksterne en interne struktuur) en hul verband met die organiese en anorganiese eksterne omgewing bestudeer. Die verantwoordelikheid van die iktiologie sluit ook die studie van die geskiedenis van visse in, die patrone van skommelinge in hul getalle, die versorging van die nageslag, asook die geografiese verspreiding van sekere spesies.
Danksy igtiologie is dit moontlik om voorspellings te kry vir visvangste - beide korttermyn en langtermyn.
Hierdie wetenskap het sy oorsprong te danke aan dissiplines soos visboerdery en industriële visboerdery, embriologie en fisiologie van vis, die tegnologie vir die vervaardiging van visprodukte en die grondstofbasis van die visserybedryf, sowel as vissiektes. Vir die eerste keer is die biologie en eienskappe van visse, onder meer as tweehonderd-en-veertig spesies, beskryf deur uitstaande Russiese wetenskaplikes en navorsers wat herhaaldelik seekspedisies gereël het, wat grootliks bygedra het tot die ontwikkeling van wetenskaplike en kommersiële navorsing.
Die take van ichthyology
Die afgelope jare het die ichthyologiese fauna op die hele planeet, met behulp van aktiewe visvangs, die bou van termiese en hidroëlektriese kragsentrales, kernkragstasies en die onherstelbare gebruik van water vir hul behoeftes, aansienlik verander. In baie reservoirs is waardevolle visspesies vervang deur bevolkings met 'n lae waarde, en die verhouding tussen hul gemeenskappe het ook verander. Dit het gelei tot die behoefte om die ichthyofauna te rekonstrueer in verhouding tot die veranderende omstandighede van die eksterne omgewing, wat die eintlike probleem van die ikthology is.
Stroping en besoedeling van waterliggame met afval van menslike en chemiese aktiwiteite het die visfauna nie op die beste manier beïnvloed nie.
Vandag beweeg mense geleidelik van visvangste in natuurlike reservoirs na die doelgerigte voortplanting van waardevolle visspesies en die teel daarvan in vis- en nywerheidsplase, asook in lewende visfabrieke. Teling vind plaas deur die belangrikste parameters van die omliggende visomgewing te beheer en 'n geslote watervoorsieningsiklus te gebruik. As gevolg hiervan is veranderinge in die visboerdery analoog aan die ontwikkeling van veeboerdery, waar pluimveeboerderye en voerkomplekse in plaas van swembaddens gebruik word. Om onder hierdie toestande vis te teel, het 'n wye kennis van hul fisiologiese en biologiese behoeftes en eienskappe nodig, wat ten volle kennis van die iktologie bied.
