Katte is lieflike troeteldiere. Dit kan interessant wees om na hulle te kyk, met hulle te speel, hul sagte lyf te streel. Dikwels beskou die eienaars dit as wonderlike sagte speelgoed. Maar katte is wyse diere, hulle het mense baie goed bestudeer en het al lank geleer om hulle te manipuleer. En natuurlik het elke kat sy eie mening oor die eienaar.
Die mens is 'n moederkat
Die bekende antropozoolog John Bradshaw, wat al 30 jaar lank katte bestudeer, is oortuig daarvan dat hoewel katte gewoond is daaraan om langs mense te woon, hulle wild gebly het. Ten spyte hiervan beskou die kat 'n persoon as sy moeder-kat. Daarom wil die katjie na die eienaar of minnares knus, hy kan op sy knieë spring, klaaglik klaai as hy kos, 'n speelding of ander lewensvoordele wil kry.
As 'n kat grootword, beskou hy homself steeds as die baba van die eienaar, en gedra hom steeds soos 'n kind. Hy kan penne vra en net eis dat hy aandag kry. Kos op 'n skottel word ook as vanselfsprekend aanvaar, maar die afwesigheid daarvan veroorsaak verwarring en selfs verontwaardiging. Wats fout? Ma het van my vergeet? Waaraan dink sy nou? ' - die kat is verontwaardig. Natuurlik begin hy dadelik aktief aandag trek na homself.
Die kat kan streel, op die voete van die eienaar vryf, homself laat streel en dan met die eerste geleentheid die kombuis binnestorm en wag dat die eienaar volg. As al die truuks van die kat sonder toesig gelaat word, begin hy luidkeels miaau en spreek sy verontwaardiging uit oor die nalatige eienaar.
Wie is die ware eienaar?
Oor die algemeen verras mense dikwels katte. Eerstens is dit opvallend dat hulle so min wol het en om hulself warm te hou, moet hulle hul in 'n soort lappe toedraai. Dit is verbasend dat mense om die een of ander rede so dikwels daarna streef om in die bad te dompel met hierdie verskriklike water, wat 'n kat so bang maak - jy kan immers op dieselfde plek verdrink! En dit is heeltemal onbegryplik waarom 'n mens gedurig op sy agterpote loop - dit is so ongemaklik!
Die vreemdste ding vir 'n kat is miskien die feit dat iemand homself as sy meester beskou. Dit is immers duidelik dat die ware eienaar van die huis is. Dit is die persoon wat die deur vir die kat oopmaak, vir hom kos kry, na hom omsien. En die kat, in ruil, laat hom net genadiglik liefhê.
Katte in die letterkunde
Ongeag hoe onvolmaak mense is, baie van hulle verstaan goed hoe intelligent die katte wat langs hulle woon. Geen wonder dat daar soveel sluwe, slim en ondernemende katte in die wêreldliteratuur gevind word nie. Puss in Charles Perrault se stewels help sy heeltemal passiewe meester om uit armoede te kom en met 'n prinses te trou (dit is interessant dat die prinses in een van die Russiese dramatiserings van 'n sprokie die Kat verkies, want hy is baie slimmer, meer avontuurlustig en mooier. as die eienaar). Hoffman se kat Murr verskyn voor die leser as 'n wyse filosoof wat die lewe van mense neerbuigend dophou. The Cheshire Cat in die sprokie deur Lewis Carroll help die verlore Alice uit die bos, ondersteun haar voortdurend en stryk terselfdertyd oor die dae en oor almal rondom haar, ook die koningin. Wel, Bulgakov se kat Begemot is net vuurwerke van geestigheid en eindelose sjarme!
Dit is dus die moeite werd om u kat van naderby te beskou en miskien van hom wêreldse wysheid te leer.
