Soms moet honde-eienaars nie net verantwoordelikheid neem vir die lewe nie, maar ook vir die dood van die dier. Om 'n ernstige siek of bejaarde hond te help sterf sonder om sy pyniging te verleng, is 'n moeilike stap, waaroor 'n liefdevolle eienaar nie maklik kan besluit nie. Daarom probeer baie mense die versorging van hul troeteldier met behulp van genadedood vergemaklik, nie in 'n veeartsenykundige kliniek nie, maar tuis, in 'n bekende omgewing vir 'n hond.
Waarom kan u die hond nie alleen laat slaap nie?
Die eienaars vertrou nie veeartse of wil die verantwoordelikheid vir die genadedood ten volle aanvaar nie, maar probeer soms om 'n manier te vind om die dier op hul eie dood te maak met behulp van dwelms uit die medisyne-kabinet. Dit is streng verbode, want dwelms het soms verskillende gevolge vir mense en diere. Die gebruik van dwelms wat nie hiervoor bedoel is nie, kan nie lei tot 'n vinnige en pynlose dood van 'n hond nie, maar tot langdurige pyniging. Daarbenewens kan eienaars sonder spesiale kennis die dosis verkeerd bereken, wat ook die hond se lyding sal verleng.
Byna alle metodes om diere dood te maak, behalwe vir genadedood, is uiters pynlik en onaanvaarbaar. Die gebruik van sulke metodes is in die enigste geval geregverdig - as die dier ly, en daar is geen manier om die komende dae by die veeartse uit te kom nie.
Hoe word die sedasieprosedure uitgevoer?
Veeartse het spesiale hulpmiddels waarmee die dier binne enkele minute en sonder lyding na 'n ander wêreld kan gaan. In die reël word genadedood tuis uitgevoer in gevalle waar die dier nie onafhanklik beweeg nie, maar op versoek van die eienaars kan 'n dokter kom as die hond nog kan loop. Na ondersoek na die dier, sal die dokter weer oortuig wees van die aanwesigheid van veeartsenykundige indikasies en die behoefte aan die prosedure; kies die dosis van die nodige middele vir genadedood in ooreenstemming met die gewig, ouderdom en toestand van die hond.
Eerstens spuit die dokter 'n medisyne in wat die hond in 'n narkotiese slaap plaas. Daar word gewoonlik 'n binnespierse inspuiting gegee om die spiere te verslap en pyn te verlig. Op die oomblik kan die eienaar naby sy troeteldier wees - in 'n bekende omgewing tree die dier rustiger op, vreemdelinge in die omgewing veroorsaak nie dat hy angstig voel nie.
'N Rukkie na die eerste inspuiting volg 'n tweede inspuiting wat ontwerp is om die hart en asemhaling te stop. Die aanhouding van hartaktiwiteit vind geleidelik plaas, dus kan die veearts die eienaars vra om vir 'n kort tydjie weg te gaan - hoewel die dier niks meer voel nie, kan stuiptrekkings en asemhalingsbewegings 'n geruime tyd waargeneem word.
As die dier aggressief optree en nie die dokter of die eienaar opneem nie, sal die middel om die spiere te verslap op afstand toegedien word. In hierdie geval sal dit 'n bietjie langer neem as gewoonlik voordat die hond aan die slaap raak.
Nadat die dokter die dood van die dier vasgestel het, is dit moontlik om die kwessie van begrawe van die troeteldier te bespreek. As dit nodig is, sal die liggaam van die hond by 'n spesiale stasie vir verassing uitgehaal word. Selfbegrawe van diere in ons land is slegs toegelaat op die grondgebied wat aan hul eienaars behoort. As die dier doodgemaak is weens ongewone aggressiewe gedrag, mense aangeval het, is dit verbode om dit te veras - die liggaam van die hond moet aan veeartse oorhandig word om vas te stel of die hond met hondsdolheid besmet is.
