Baie voëlwelpies sterf jaarliks weens ongeletterde redders. Of die baba sal oorleef, hang daarvan af of die persoon wat hom raakgesien het, weet hoe om op te tree.
In die park, in die bos, by 'n somerhuisie, het 'n man 'n klein uiltjie opgemerk. Ons held is mal oor die natuur, daarom kan hy nie onverskillig verby 'n eensame baba loop nie. Ouers het die kuiken laat vaar? Het hy homself verloor? Kan hy alleen oorleef? Nadat hy verkeerde antwoorde op hierdie vrae gegee het, maak 'n persoon 'n fout wat fataal kan word vir die uiltjie - hy neem die gieter met hom saam.
'N Leek kan nie 'n kuiken van 'n roofvoël voer nie. Die vloeibare uile word verkry uit rou vleis wat deur hul ouers gevoer word. Hulle eet nie vark, beesvleis en pluimvee wat in die winkel gevind kan word nie - uile jag nie hoefdiere en hoenders met kalkoene nie, hulle vang knaagdiere, insekte en klein voëls. Voor prooi word die prooi nie gepluk nie en raak dit nie van bene ontslae nie. Pogings om die uiltjie met iets anders te voed, sal dieselfde resultaat hê as om 'n mensekind met hooi te behandel, wat 'n perd met so 'n eetlus eet - die baba sal doodgaan in verskriklike pyn.
Waarom sit die uiltjie op die grond
Die uiltjie bring die eerste paar weke van die lewe in die nes deur. Daarna begin hy die wêreld om hom aktief te verken. Sulke kuikens word jonglui genoem - hulle vlieg van bome af op nog onvolwasse vlerke en leer vlieg en vlieg oor kort afstande. Aangesien die vlug baie energie in beslag neem, en daar soveel interessante dinge in die omgewing is, bestudeer die jongmense die gebied te voet.
Ouers hou hul babas fyn dop, voer hulle, beskerm hulle. As die gieter hard skree, roep hy hulle en huil nie van eensaamheid nie en smeek die persoon om hom op die arms te neem. Op hierdie stadium kan volwassenes ingryp deur 'n groot tweevoetige dier aan te val wat 'n ongesonde belangstelling in hul kind toon. As 'n natuurliefhebber die ouers van die uiltjie nêrens raaksien nie, beteken dit dat hulle bang was vir die grootte daarvan, en hulle kyk wat van die kant af gebeur en hoop dat die persoon sal verbygaan. Die uil is 'n meester van vermomming en stille vlug, dit is nie so maklik om dit te sien nie.
Waarom hardloop 'n uiltjie nie van 'n persoon af weg nie
Nadat hy 'n persoon opgemerk het, sal die uiltjie waarskynlik ophou skree en nie probeer wegkruip nie. As u na hom uitreik, sal hy nie kant toe spring nie, maar as hy aangeraak word, sal hy sy oë toemaak. Omdat hy weet dat daar liefhebbers van eksotiese troeteldiere is, kan 'n voëlliefhebber dink dat hy 'n kuiken ontmoet het wat per ongeluk van die eienaar weggevlieg het. As die vergadering in 'n stadspark plaasgevind het, het baie mense so 'n weergawe. Die vraag hoe 'n voël, wat feitlik nie weet hoe om te vlieg nie, in die natuur kon uitkom, kom baie selde voor.
Die uiltjie besef dat hy nie van 'n groot wese kan weghardloop nie, wat baie vinnig en behendig na hom toe gaan. Die enigste redding in so 'n situasie is gedrag wat nie aandag trek nie - u moet op sy plek vries en stilbly. Die kuiken weet nie wat die tweepootdier eet nie, maar op die een of ander manier wil hy nie sy oë verloor as hy hierdie vreemde wese ontmoet nie. As iemand se hand aan 'n voël raak, sluit dit sy oë nie van plesier nie, maar van vrees en om die kwesbaarste deel van sy liggaam te beskerm.
Waarom sommige foute maklik reggestel kan word
Ons ongeletterde natuurkundige het die buit huis toe gebring en toe eers uitgevind dat hy iets dom gedoen het. Nou is dit sy plig om die kuiken terug te gee na die natuur - om dit te dra na die plek waar hy die uiltjie gevind het. Hier begin die redder geteister word deur twyfel: sal die ouers 'n baba aanvaar wat na mens ruik, het hulle die plek verlaat waar hul kind nie meer bestaan nie? In teenstelling met soogdiere lei voëls nie na die reuk nie, maar deur die kind se stem. Sodra die uiltjie hulle bel, sal hulle na hom toe vlieg. Uile is territoriaal, hulle sal nie hul neste in die volgende paar maande verlaat nie, veral nie bedags nie.
Dit is nie nodig om te vrees vir die gesondheid van 'n klein voëltjie wat al etlike ure nie kos gekry het nie. Dit is sleg as iemand dit al regkry om die baba met iets lekkers te bederf. Maar selfs in hierdie geval, as die uiltjie gesond lyk en onmiddellik na die natuur terugbesorg word, is daar geen probleme nie.
Waarheen om te gaan as alles regtig sleg is
Daar is tye dat dit nie presies bekend is waar die uiltjie gevind is nie - die kinders het dit gebring, dit is van 'n dronk burger geneem en dit sal ver van die waarskynlike habitat van uile gevind word, waar dit in gevaar is. Daar is tye wanneer 'n kuiken van huisdiere weggeneem word, of wonde en beserings opgemerk word. In hierdie geval moet die voël so gou as moontlik aan spesialiste oorhandig word, wat die nodige voorwaardes vir oorlewing aan hom kan bied.
Dit is kosbare tyd om kos met die naaste veeartsenykliniek of dieretuin te kontak, wat die gesondheid van die baba in gevaar stel. Veeartse is slegs besorg oor die behandeling van diere en nie om kuikens groot te maak nie. Dieretuine aanvaar nie diere wat uit die natuur geneem is sonder toestemming nie. Hulp moet gesoek word in rehabilitasiesentrums waar die uiltjie genees, grootgemaak en voorberei word om na die natuur terug te keer.
Dit is belangrik om te weet
Die voël moet in 'n kartondoos vervoer word. Maak vooraf 'n paar gate in die muur om ventilasie aan die draer te bied. Uile kan nie in hokke geplaas word nie. Anders as papegaaie, klim hulle nie dun takke nie, maar kan nie sonder besering op die hokmuur beland nie. 'N Bang uiltjie loop die gevaar om sy vlerke te breek en sy kop op die draad te breek.
As dit nie moontlik was om binne 'n paar uur te hou nie, moet die uiltjie gevoer word. 'N Rou hoenderkop is 'n goeie versnapering. Dit moet in klein stukkies gesny word en in water gedoop word, wat aan die kuiken aangebied word. Dit is nie nodig om 'n koppie water en kos saam met hom in die boks te druk nie.
