Kameelperde is die hoogste soogdiere op die planeet van vandag. Hierdie diere word van 4 tot 6 meter hoog en het 'n buitengewone mooi en unieke kleur. Selfs in een kudde sal u nie twee individue met dieselfde patroon of kapskadu vind nie.
Kameelperde leef in die natuur en in ballingskap. Die lewensduur is van 25 tot 28 jaar. Die belangrikste habitat vir hulle is die Afrika-savanne. Sommige spesies, in die besonder die kameelperd, is netjies, kom voor in Somalië en die bosveld van Kenia.
Hierdie diere is op baie maniere ongelooflik, begin met hul grootte en ongewone struktuur en eindig met besonderhede waarvan nie eens almal weet nie.
Dit is nie net grootte, kleur en klein, harige horings wat kameelperde spesiaal maak nie. Die kameelperd slaap net terwyl hy staan, terwyl hy hardloop, ontwikkel dit 'n snelheid van tot 50 km / h, en die pasgebore kalf val van 'n hoogte van meer as 2 meter.
Blou spier
Die tong van 'n kameelperd is byvoorbeeld uniek: dit is 'n groot en sterk spier wat tot 45 sentimeter lank is. Die kleur van die tong is ongewoon - dit is heeltemal blou, soms pers.
Die lengte van die kameelperd se tong het navorsers lank verbaas. Met die lang nek van die dier kon hy die blare van akasia pluk, 'n gunsteling lekkerny in die savanne, selfs van die boonste punt van die boom af, en dit was dus nie nodig om met sy tong uit te kom vir kos nie.
Soos dit blyk, het die tong 'n uitstekende gryprefleks wat letterlik in 'n spiraal draai as voedsel die slymvlies tref, is dit in staat om die groot beskermende dorings van plante te buig en hou die sappige blare letterlik vas met sy einste wenk.
Die vermoë om u eie taal fyn te beheer, red die lewe van 'n kameelperd in 'n droogte, omdat die onderste blare en gras aktief deur stunt diere gevreet word, gereed om hul reg op oorlewing wreed te verdedig. Die kameelperd kry net die blare wat niemand anders kan kry nie.
Strukturele kenmerke
Die kleur van kameelperde word nie herhaal nie, dit is soortgelyk aan menslike vingerafdrukke.
Die blou kleur is te danke aan die ongewone struktuur van die dier self. As gevolg van die hoë groei, is die kameelperd se bloedsomloopstelsel oorlaai, die hart van hierdie soogdier is ongelooflik sterk en bied die liggaam amper drie keer hoër druk as die van 'n mens. Terselfdertyd is die bloed van 'n kameelperd baie dik, die digtheid van bloedselle is twee keer dié van 'n persoon, en daarbenewens is daar 'n spesiale klep in die servikale aar wat die bloedvloei onderbreek om 'n stabiele druk in die hoofslagaar. Dus kan ons aflei dat die bloedvate in sy tong digter en donkerder is as gewoonlik, en in plaas van die rooierige tint van die slymvliese, word 'n donker, amper pers, verkry.
Ek moet sê dat die bloed van 'n kameelperd ook aansienlik anders is as die gewone. As gevolg van die hoë inhoud van rooibloedselle en aktiewe suurstofverbindings in die bloed, is die bloed donker, amper klaret. Dit is waarom nie net die tong 'n spesifieke kleur het nie, maar ook die interne organe van die reus.
