Pes is een van die ernstigste siektes van vleisetende diere (insluitend mak honde). Die siekte kan die brein en senuweestelsel, enige interne orgaan en ledemate beïnvloed. In ernstige gevalle bly diere wat die siekte oorleef, gestremd.
Wat is plaag
Distemper is 'n aansteeklike virussiekte waarvoor honde en wilde vleiseters soos minke, jakkalse, frette en ander vatbaar is. Die veroorsakende middel is 'n virus van die paramyxovirus-groep. Hierdie siekte word nie aan ander troeteldiere en mense oorgedra nie. In 'n herstelde hond word immuniteit gevorm. Die hoofrisikogroep bevat hondjies van 2-3 maande tot 'n jaar. Dit is te wyte aan die feit dat die liggaam van babas verswak is as gevolg van die verandering van tande en aktiewe groei. Puppies wat hul moedersmelk eet, kry beskermende teenliggaampies en is minder geneig tot infeksie. Sonder uitsondering is alle rasse vatbaar vir hierdie siekte, maar suiwer rasse het 'n verhoogde risikogroep in vergelyking met borrels. Onder hondesiektes word hondesiekte beskou as die ergste siekte na hondsdolheid.
Infeksie roetes en vektore
Vleisetende siektes word gekenmerk deur infeksie op een van drie maniere: deur die lugweë (neus), spysverteringskanaal (mond) of gehoorapparate (ore). Een keer in die liggaam kom die virus in die bloed en weefsels. Die siekte word enige tyd van die jaar oorgedra, maar versprei vinniger in slegte "vuil" weer (herfs, lente). "Gunstige" faktore wat bydra tot die siekte van pes is: gebrek aan vitamiene in die dieet van die hond, verkoue, swak lewensomstandighede, onvoldoende voeding.
Die hoofbronne van besmetting is siek en siek diere (met direkte en indirekte kontak), besmette voorwerpe van die eksterne omgewing (voedsel, water, lug, uitskeiding van siek diere, voeders, kamers en beddegoed, versorgingsitems - alles wat gebruik is en waar siek individue aangehou is). Daarbenewens kan mense, voertuie, voëls en selfs insekte en wurms draers wees.
Die virus kom die omgewing binne met urine, epiteel van die dooie vel, ontlasting en afskeiding uit die neus, oë en mond. 'N Siek hond kan, selfs voordat die eerste simptome verskyn, ander mense met sy asemhaling besmet. Die inkubasietydperk van die siekte is 2-3 weke, afhangende van die vorm van die siekte. 'N Hond wat van hondesiekte genees word, behou die vermoë om ander diere vir 2-3 maande te besmet.
Studies het getoon dat die hondesiekte-virus 2-3 dae nadat die eerste simptome verskyn, heeltemal uit die bloed verdwyn. Die siekte duur voort, hoofsaaklik as gevolg van die ontwikkeling van 'n sekondêre infeksie. Alhoewel die virus nie meer in die bloed voorkom nie, leef dit steeds in ander dele van die liggaam en veroorsaak dit in die latere stadiums baie ernstige skade aan die interne organe.
Daar is geen onomwonde en effektiewe behandeling vir hierdie verskriklike siekte nie. Terapeutiese prosedures is hoofsaaklik daarop gemik om die vitale funksies van die liggaam te handhaaf, immuniteit te verhoog en die verspreiding van moontlike sekondêre infeksies te blokkeer. Alle manipulasies met 'n siek dier word op grond van die erns van sy toestand uitgevoer.
Ten spyte van al die pogings van veeartse, is hulle feitlik magteloos teen die pes. En die sterftesyfers is steeds hoog.
