Die beer behoort tot die orde van vleiseters. Dit is allesetend, maar sommige diere verkies dierevoedsel, terwyl ander verkies voedsel, dit kan afhang van die seisoen en die beskikbaarheid van voedsel. Bruin, Himalaja en swart bere lê die hele winter deur in 'n voorbereide kuil.
Oorsake van winterslaap
Die redes vir winterslaap by sommige soorte bere is baie eenvoudig. Met die aanvang van koue weer begin diere probleme met voedsel ondervind, aangesien dit baie moeilik raak om plantvoedsel onder die sneeu te soek, ondanks 'n sterk ontwikkelde reuksintuig. As hulle uitsluitlik dierekos eet, sal hulle nie lank aan hierdie dieet kan leef nie, aangesien dit vir 'n beer moeilik is om 'n jakkals of 'n haas te vang. 'N Belangrike rol word gespeel deur die grootte van die dier; sy gewig kan gemiddeld tot 500 kg wees. Om te voed, het u baie kos nodig, en in die winter neem die behoefte aan energieverbruik toe in vergelyking met die somer.
Swanger vroulike ysbere slaap ook.
Berge-winterslaap kan tot ses maande duur, dus moet die dier 'n reserwe energie hê wat in die onderhuidse vet is. Die beer tel dit op gedurende die warm seisoen. As die dier aan die slaap raak, word sy liggaam weer opgebou: die hartklop neem aansienlik af, tydens die winterslaap haal die beer baie minder gereeld asem. Dit bespaar voedingstowwe in die onderhuidse vet en suurstof in die kuil. Tydens die winterslaap kan die dier tot 50% van sy liggaamsgewig verloor. Die beer se slaap is baie gevoelig. As 'n klomp wolwe naby die kuil huil, kan die klubvoet maklik wakker word. In hierdie geval kan 'n slaperige draagstokbeer op soek na voedsel na mense en verwoestende pakhuise uitgaan.
In die winterslaap word beerwelpies gebore. Een werpsel kan tot vyf individue bevat, hulle gewig is slegs 'n paar honderd gram. Die eerste paar maande suig die welpies die moedersmelk. In die lente kom die volwasse welpies saam met die beer uit die kuil. Al die welpies bly ongeveer anderhalf jaar by haar.
Waarom suig 'n beer 'n poot
Daar is 'n legende dat die beer tydens die winterslaap sy poot suig om die koue winter te oorleef. Wetenskaplikes het die ware rede vir hierdie gedrag van die dier uitgevind. Die oppervlaktes van die pote van die beer is bedek met 'n dik laag vel, wat hom in staat stel om langs die rotsagtige oppervlak te beweeg sonder om pyn te voel. As die dier hiberneer, groei 'n nuwe laag onder die ou laag vel op die pote, en die sole begin baie jeuk. Daarom suig die beer sy poot deur die ou vel af te byt.
Deur die vel van die pote te byt, versnel die beer die proses van vernuwing.
Daar is 'n ander weergawe wat handel oor die welpies wat in gevangenskap woon. Babas suig om die rede hul pootjies. Die welpies bring die hele winter by hul ma deur, hou haar tepel in hul mond en voed op melk. In gevangenskap word hulle uit 'n bottel met 'n tepel gevoer. Nadat hulle geëet het, word die welpies vrygelaat, maar hulle het nie genoeg kontak met hul ma nie, sodat hulle hul pootjies suig. In die natuur is hierdie verskynsel skaars.
